Zowel voor werknemer als werkgever is openheid en veiligheid tijdens een verzuimperiode belangrijk. Het maakt het contact met de medewerker makkelijker als de medewerker er open over is en aangeeft waar hij/zij behoefte aan heeft. Mijn ervaring is dat als de medewerker voldoende veiligheid bij de werkgever ervaart en de diagnose deelt dat er heel veel bespreekbaar is en met de medewerker meegedacht kan worden. Tijdens de gesprekken kunnen onderwerpen besproken worden zoals waar heeft de medewerker behoefte aan m.b.t. de frequentie van het contact en met wie, wel/geen behoefte aan contact met collega's , hoe informeren we de directe collega's en wat wil de medewerker dat er aan informatie gedeeld wordt en wie gaat dat doen, hoe houden we verbinding met elkaar, welke mogelijkheden zijn er m.b.t. re-integratie (aanpassing werkzaamheden/werktijden etc), hoe verloopt Wet Verbetering Poortwachter (welke verplichtingen hebben we t.a.v. elkaar), welke (financiële) consequenties kan verzuim voor de medewerker hebben.

Ook tijdens de gesprekken met de werkgever en de bedrijfsarts kan de medewerker altijd vragen (als het al niet wordt aangeboden) om iemand mee te nemen naar de verzuimgesprekken (als toehoorder/ondersteuner). Vaak ervaren medewerkers die plezier in hun werk hebben het confronterend als ze met de werkgever/bedrijfsarts in gesprek moeten (verplichting vanuit WvP) en moeten aangeven dat ze (nog) niet in staat zijn om het werk (gedeeltelijk) te hervatten terwijl ze zo graag willen. Dat kan erg emotioneel voor de medewerker zijn en dan is het fijn om een vertrouwd persoon bij je te hebben ter ondersteuning en om mee te luisteren, zeker wanneer er al concentratieverlies is vanwege de verminderde energetische belastbaarheid.

Het verbinding met elkaar houden is erg belangrijk voor de zieke medewerker omdat de medewerker het gevoel kan hebben dat hij/zij door de ziekte zijn baan gaat verliezen wat natuurlijk angstig is en heel veel vragen bij de medewerker oproept.