IKH P2S3-2: verschil tussen versies
nl>Maickelfu k (Tekst vervangen - "{{startemmtranslate}}↵↵{{endemmtranslate}}" door "{{int:{{PAGENAME}}}}") |
k (1 versie geïmporteerd: Zie Jira-task KP-222.) |
(geen verschil)
| |
Versie van 15 okt 2024 16:00
Overzicht
Er zijn mensen die het fijn vinden om tijdens de behandeling te blijven werken. Vanzelfsprekend moet je daarbij rekening houden met je eigen gezondheidssituatie, maar je hebt ook te maken met de situatie van je werkgever. Niet alle organisaties zijn even flexibel en in staat om arbeidsomstandigheden aan te passen.
Handelingsopties
Wensen kenbaar maken
Het kan fijn zijn om de ruimte te krijgen; om te weten dat je niet hoeft te werken, maar dat je wel mag komen als je dat wilt.
Werknemer: "Ik vond het zelf wel mooi vanuit mijn werkgever dat als je wilde werken dat dat oké was. Dat je duidelijk de boodschap krijgt dat niets hoeft."
Werk kan een prettige afleiding zijn en de eigenwaarde versterken.
Werknemer: "Dus ik was op het moment van de diagnose werkloos. Dat was aan de ene kant prettig want je had alle ruimte. Ik had alleen met het UWV te maken. Aan de andere kant maakte het de terugkeer naar werk moeilijker, je bewandelt een ander pad. Je moet ergens opnieuw beginnen en dat kun je pas doen, op zijn vroegst, als de behandelingen helemaal klaar zijn. Ik heb de kans gemist om wat afleiding te hebben. Ik heb eerst alle behandelingen doorlopen."
Werknemer: "Ik werkte drie uurtjes, één keer in de drie weken, omdat ik wel een lijntje wilde houden met het werk. Dat is natuurlijk ieder voor zich, maar voor mij voelde het wel als een overwinning op mezelf. Het gaf me een sterker gevoel."
Als je wilt blijven werken kun je ook zelf ideeën aandragen.
Werknemer: "Ik ben wat dat betreft een beetje assertief denk ik, maar ik heb gewoon altijd de touwtjes zelf in handen genomen. Ik gaf aan dit wil ik, dit kan ik en als ik dat niet meer kon was het ook prima. Wat ik bleef doen was roostervoering, want dat kon niemand van mijn team en dat vonden ze ook prima dat ik bleef doen. Het was voor mezelf een positieve factor als ik wel gewoon kon werken. Dat gaf mij wel weer een positief gevoel. Dat draagt bij aan het gevoel dat je niet alleen maar kanker patiënt bent, maar ook nog een medewerker en er af en toe ook nog bij hoort. In plaats van alleen maar ziekte, ziekte en ziekenhuis. Dat vond ik zelf wel prettig."
Mogelijkheden verkennen
Het is niet altijd mogelijk om je eigen vertrouwde taken te blijven uitvoeren. Over het algemeen denken werkgevers graag mee over alternatieve mogelijkheden.
Werknemer: "Op een gegeven moment ga je aan de bel trekken om te vragen wat er mogelijk is en dan blijkt er toch best wel veel mogelijk te zijn."
Werknemer: "Ja dat was bij mij ook. Ik weet niet of je het werken kunt noemen, maar ik ben wel om de zoveel weken even langs werk gegaan. Ik heb thuis stukken gekregen van anderen om mee te lezen en ideeën te geven. Ik heb mijn eigen werk losgelaten maar had er wel ander werk voor in de plaats. Misschien dat dat ook wel ergens een plekje kan krijgen. Dat kan worden toegevoegd. Dat dat best kan. Misschien is het ook wel heel belangrijk dat je het gevoel hebt dat je er op je werk bij hoort."
Werknemer: "Ik mocht het zelf weten. Ik heb gelijk aangegeven dat als ik kon ik nog wel wat wilde doen. Mijn werkgever gaf aan dat het niet handig was om mijn eigen werk te doen want dat moet gewoon doorgaan. Dan had ik me niet vrij gevoeld om thuis in bed te kruipen als het niet ging. Dus wij hebben toen als een soort van vanzelfsprekendheid afgesproken dat mijn werk werd overgenomen, maar wat je wel kan doen is dit en dit en dit. Ik bel je even van te voren zei zij als ik iets heb en dan kan jij aangeven wat je wilt doen."
Het zoeken naar passende werkzaamheden is niet voor iedere werkgever even makkelijk. De mogelijkheden zijn mede afhankelijk van het soort bedrijf en de functie waarin je werkt. Werkgevers moeten ook rekening houden met klanten en collega’s.
HR adviseur: “Dat is het lastige in deze organisatie, ook qua re-integreren, dat als iemand in dit thuisbegeleiding werkt en diegene is langdurig ziek, dat dat vaak niet boventallig kan. Op een woonlocatie zeg ik vaak start gewoon boventallig en er wordt nog niet op je gerekend dus je kan zo rustig aan opbouwen.”
HR adviseur: “Ja, maar het is ook weer een zoektocht want ja, de collega’s kunnen wel iets overnemen maar die moeten ook weer niet overbelast worden. Dus dat is echt een zoektocht met elkaar.”
Rekening houden met collega's
Collega's begrijpen je niet altijd of vinden het ongemakkelijk om met je situatie om te gaan.
Werknemer: "Ineens ga je er ook over praten alsof het een griepje is. Dan zei ik iets en merk ik dat mensen heel heftig reageren en dan denk je ‘oh ja dat is waar’, en dan zei ik ook, ja sorry ik zit er helemaal in. Op een gegeven moment werd het makkelijk om te benoemen en dan merk je dat een ander het woord kanker nog niet eens durft uit te spreken. Dan dacht ik oh ja even een stapje terug want een ander heeft er weleens wat meer moeite mee. Daar stond ik soms niet zo goed bij stil tijdens de behandelingen."
Werknemer: "Het is voor heel veel mensen ook moeilijk om ermee om te gaan he. Ze weten niet hoe jij reageert omdat ze jou niet goed genoeg kennen. Er zijn ook mensen die het wel willen, maar niet kunnen. Die lopen met een boog om je heen. Het is niet voor iedereen even makkelijk om iemand aan te spreken, terwijl ze misschien best geïnteresseerd zijn in jou als persoon."
Voor collega's kan het lastig zijn om in te schatten waar jij behoefte aan hebt. Soms heb je behoefte aan afleiding, soms wil je ook aandacht voor de moeilijke momenten die je doormaakt.
Werknemer: "Het is fijn als je in een omgeving zit waar je kan zeggen jongens, nu even niet. Ik wil gewoon even lol. Dat je de vrijheid krijgt om te zeggen: ‘Ik wil het er even niet over hebben’."
Werknemer: "Weet je, er zit wel anderhalf jaar tussen en ik hoef niet veertig keer mijn verhaal te doen, maar één vraagje iets meer gericht op wat er gebeurd is dat zou voor mij persoonlijk goed zijn. Iemand die snapt dat het niet alleen maar positiviteit is. Het is ook even niet leuk geweest."
Om aan het werk te kunnen blijven spelen collega's soms een doorslaggevende rol. Ook zij moeten kunnen omgaan met jouw aangepaste werkzaamheden.
HR adviseur: “Stel je hebt iemand met een contract van 36 uur in de zorg die alleen maar overdag kan werken dan is de vraag, kan je dat in ieder team hebben. Kun je dat ten opzichte van collega’s verantwoorden dat iemand bijvoorbeeld geen weekenden en avond en nachten werkt. Dat is lastig. Want met hoeveel uur kun je het dan wel wat beter verantwoorden. Daar moet je naar zoeken met elkaar.”
Belastbaarheid in de gaten houden
Zelf je belastbaarheid in de gaten houden is niet altijd makkelijk.
Werknemer: "Dan ben je weer een beetje aan het werk, maar dan gaat het nog lastig, maar je wilt ook niet gaan piepen. Dat is een spinsel dat zat in mijn hoofd. Mijn leidinggevende heeft gezegd je moet niets, je moet zelf bepalen."
Het kan fijn zijn als je werkgever je daarbij helpt.
Werknemer: "Dat denk ik ook, mijn werkgever was daar heel vrij in van doe maar wat je wilt. Aan de ene kant heel fijn maar aan de andere kant dacht ik ja ik doe maar een dotje, wie zegt dat dit goed is en niet volgende week de man met de hamer er is? Het is fijn als je ook vanuit de werkgever hebt die jou een beetje kent en je kan afremmen of juist een schop onder de kont kan geven. Ik zou een werkgever adviseren om dat aan te kaarten: van heb je daar hulp mee nodig en wat voor soort hulp heb je dan nodig?"
Werknemer: "En op den duur zei mijn leidinggevende, 'het is nu 16 oktober, ik ga je ziek melden. Je moet je gewoon voorbereiden op je operatie. Je loopt van hot naar her'. Ik zei ik wil toch nog wel blijven, ik doe de menu’s samenstellen, spullen bestellen enzo, dat vind ik gewoon leuk. Maar op den duur denk je eigenlijk wil ik ook wel stoppen, maar wanneer dan? Toen hij zelf de knoop doorhakte en zei nu is het even klaar, daar was ik ook wel blij om hoor."
Aan het werk blijven betekent niet automatisch dat je beter wordt gemeld. Vanwege de kans op terugval gaan werkgevers hier voorzichtig mee om.
HR-adviseur: "Ja, als je binnen 4 weken weer terugvalt om welke reden dan ook. Kan ook wezen dat je je pols gebroken hebt op 3.5 week he, maar daar wordt niet naar gekeken. Als je binnen 4 weken terug ziek bent blijft gewoon die eerste ziektedag staan en loopt je traject gewoon door. Of dat nu is omdat je je teennagel hebt gestoten of weet ik veel wat. Heel veel mensen denken dan ik ben toch terug wezen werken? Maar die tijd blijft gewoon doorlopen. Dus jouw plan en afspraken blijven ook doorlopen."
HR-adviseur: "Ja het wordt dan doorlopend verzuim genoemd. Kan er ook mee te maken hebben dat je misschien een terugval krijgt. Vooral als je van het 1e naar 2e ziektejaar gaat. Van de 100% salaris uitbetalen naar 70%. Dat is wel belangrijk om te noemen."
Adviezen
Durf eerlijk te zijn
Wees eerlijk over wat je wilt en aankunt.
Werknemer: "Open durven zijn dat is de kern waar het om draait. Er zijn ook mensen die zeggen niks, maar dan krijg je ook niks. Mensen hebben soms tijd nodig om open te zijn en dan barst het los."
Overwegingen
Voor de werknemer
Blijven werken heeft te maken met wat je zelf wilt en kunt, maar heeft ook te maken met de mogelijkheden die je werkgever kan en wil creëren.
Werknemer: "Het gaat erom dat er vertrouwen is tussen werkgever en werknemer. Wij horen hier in de inloop veel verschillende verhalen. Het gaat erom dat je samen in gesprek komt. Bij het ene bedrijf lukt dit ontzettend goed en bij het andere helemaal niet. Het begint vaak bij het vertrouwen tussen leidinggevende, HR adviseur en de medewerker. De bedrijfsarts is een proces dat je moet lopen, maar die eerste twee die zijn het belangrijkste."
Voor de werkgever
Leg niet teveel verantwoordelijkheid neer bij de werknemer of de bedrijfsarts, maar bewaak de gezamenlijke verantwoordelijkheid en blijf voortdurend samen kijken naar wat er haalbaar is.
HR-adviseur: "Medewerkers zien ‘doe rustig aan’ misschien te snel als oh ik mag niks doen. De dokter is er voor de kwaal en de bedrijfsarts is er voor advies betreft je werk. Wat wij proberen is dat een medewerker samen met een werkgever altijd in overleg kan met leidinggevende over wat er kan lukken en wat er geprobeerd kan worden. Die drietrapsraket is een handigere route dan ‘ga niet te snel van stapel’. Door te kijken naar wat er haalbaar is hoef je ook niet zo snel aan je medewerker te trekken."
Context structure (for development purposes only)
Roles in this situation: Colleagues in Aan het werk blijven (Colleagues P2S3-2), PwC in Aan het werk blijven (PwC P2S3-2)
Building Block (BB) Identity in this situation: Colleagues (Identity P2S3-2), PwC (Identity P2S3-2)
Building Block (BB) Dilemma in this situation:
Building Block (BB) Dialog in this situation:
Building Block (BB) Synchronizer in this situation: End (Synchronizer P2S3-2), Start (Synchronizer P2S3-2)
Supercontext: Werkafspraken maken
Subcontexts: Colleagues in Aan het werk blijven (Colleagues P2S3-2), PwC in Aan het werk blijven (PwC P2S3-2)