Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 13: | Regel 13: | ||
|Paragraph collapsible=Nee | |Paragraph collapsible=Nee | ||
|Paragraph type=Text | |Paragraph type=Text | ||
|Paragraph=Op het moment dat de diagnose wordt gegeven is er meestal nog geen behandelplan. Het is dan aan de werknemer zelf om te beslissen of hij of zij dit wel of niet vertelt aan de werkgever. | |Paragraph=Op het moment dat de diagnose wordt gegeven is er meestal nog geen behandelplan. Het is dan aan de werknemer zelf om te beslissen of hij of zij dit wel of niet vertelt aan de werkgever. | ||
<blockquote> | |||
“Ja, ik heb eigenlijk meteen op de parkeerplaats van het ziekenhuis, mijn baas, mijn toenmalig manager gebeld, ik heb geen goede uitslag dus ik meld me ziek. Ja, ik heb er eigenlijk nooit zo geheimzinnig over gedaan” (WP1 – IP5). | |||
</blockquote> | |||
<blockquote> | |||
“Toen zijn we eerst nog naar huis gegaan daarna, even koffiegedronken. Toen dacht ik, ik ga toch maar naar mijn werk, ze verwachten me nu. Maar ja, ik kwam pas na 12.00 uur op het werk terwijl ik had gezegd ik ben ietsjes later. Iedereen kijkt dan meteen zo naar die deur, van wat is er met jou aan de hand? Dus ja, dan heb ik het maar gelijk gezegd”. (WP1-IP2, p.5). | |||
</blockquote> | |||
<blockquote> | |||
“Ik heb het eigenlijk heel snel op mijn werk gezegd. Als je dan elke dag werkt is het een beetje lastig, dan moet je allemaal dingen gaan verzinnen en lopen liegen en je weet dat je het later toch een keer gaat zeggen”. (WP1-IP2, p.6). | |||
</blockquote> | |||
}} | }} | ||
Versie van 23 nov 2020 09:34
| IKH Identity PmK S1-2 | |
|---|---|
| Person | Persoon met Kanker in Diagnose situatie (PmK S1-2) |
| Intention | |
| Prepare plan | |
| Reflect | |
| Carry out | |
| Concrete steps | |
| Forced steps to comply | |
| Trigger | |
| Emotions | |
| Mental condition | |
| Acceptable quality of life | |
| Desires | |
| Concrete goals | |
| Pressure to comply | |
| External party | |
| Execute protocol | |
| External party goal | |
Op het moment dat de diagnose wordt gegeven is er meestal nog geen behandelplan. Er is dus nog veel onduidelijkheid. Het is dan aan de werknemer zelf om te beslissen of hij of zij dit de werkgever wel wil informeren over de diagnose.
“Ja, ik heb eigenlijk meteen op de parkeerplaats van het ziekenhuis, mijn baas, mijn toenmalig manager gebeld, ik heb geen goede uitslag dus ik meld me ziek. Ja, ik heb er eigenlijk nooit zo geheimzinnig over gedaan.” (WP1 – IP5)
“Toen zijn we eerst nog naar huis gegaan daarna, even koffiegedronken. Toen dacht ik, ik ga toch maar naar mijn werk, ze verwachten me nu. Maar ja, ik kwam pas na 12.00 uur op het werk terwijl ik had gezegd ik ben ietsjes later. Iedereen kijkt dan meteen zo naar die deur, van wat is er met jou aan de hand? Dus ja, dan heb ik het maar gelijk gezegd.” (WP1-IP2, p.5)
“Ik heb het eigenlijk heel snel op mijn werk gezegd. Als je dan elke dag werkt is het een beetje lastig, dan moet je allemaal dingen gaan verzinnen en lopen liegen en je weet dat je het later toch een keer gaat zeggen.” (WP1-IP2, p.6)
Op het moment dat de diagnose wordt gegeven is er meestal nog geen behandelplan. Er is dus nog veel onduidelijkheid. Het is dan aan de werknemer zelf om te beslissen of hij of zij dit de werkgever wel wil informeren over de diagnose.
“Ja, ik heb eigenlijk meteen op de parkeerplaats van het ziekenhuis, mijn baas, mijn toenmalig manager gebeld, ik heb geen goede uitslag dus ik meld me ziek. Ja, ik heb er eigenlijk nooit zo geheimzinnig over gedaan.” (WP1 – IP5)
“Toen zijn we eerst nog naar huis gegaan daarna, even koffiegedronken. Toen dacht ik, ik ga toch maar naar mijn werk, ze verwachten me nu. Maar ja, ik kwam pas na 12.00 uur op het werk terwijl ik had gezegd ik ben ietsjes later. Iedereen kijkt dan meteen zo naar die deur, van wat is er met jou aan de hand? Dus ja, dan heb ik het maar gelijk gezegd.” (WP1-IP2, p.5)
“Ik heb het eigenlijk heel snel op mijn werk gezegd. Als je dan elke dag werkt is het een beetje lastig, dan moet je allemaal dingen gaan verzinnen en lopen liegen en je weet dat je het later toch een keer gaat zeggen.” (WP1-IP2, p.6)