IKH Identity Werkgever S5-1: verschil tussen versies

Huidige versie van 10 feb 2021 om 09:29

IKH Identity Werkgever S5-1
Person	Werkgever in ziekmelding (Werkgever S5-1)
Intention
Prepare plan
Reflect
Carry out
Concrete steps
Forced steps to comply
Trigger
Emotions
Mental condition
Acceptable quality of life
Desires
Concrete goals
Pressure to comply
External party
Execute protocol
External party goal

Als werkgever denk je misschien na over verantwoordelijkheden. Hoe kan jij je het beste opstellen en hoe actief moet je aan de slag en wat mag je nu van je zieke werknemer verwachten?

“Eigenlijk vanaf dag 1 moet de werkgever ermee bezig zijn. De ene werknemer heeft er behoefte aan om te blijven werken want bij die persoon lukt dat. De andere die gaat zich volledig afsluiten en heeft totaal geen ruimte om aan werk te denken. Dus daar start het al een beetje mee. De rol van de leidinggevende/werkgever is op dat moment gewoon heel belangrijk. Kan de werkgever in gesprek blijven met de werknemer, kan die goed onderzoeken waar de behoefte ligt bij de werkgever. Wat kan er gevraagd worden en wat niet. Het is ook belangrijk er aandacht aan te besteden via contact met het team. Het blijft niet bij werk overdragen alleen.”

“Er ligt een verantwoordelijkheid in ieders rol, ook bij de werknemer zelf die de diagnose heeft gekregen. Hoe moeilijk zo’n diagnose ook is en hoe hard deze in het begin ook binnenkomt. Zeker als je nog niet weet wat de prognose gaat zijn. Als de werknemer communiceert van; ‘Joh, laat me even met rust de komende weken want ik moet dit even zelf een plaatsje geven, of ik heb behandelingen en dan voel ik me niet fijn dus ik wil echt even een paar weken met rust gelaten worden ik kom weer in de lucht als het weer beter gaat’. Als die communicatie vanuit de werknemer er is, dan zie je ook dat het toch allemaal wat beter in te schatten is en dat de collega’s weten waar ze aan toe zijn.”

Identity model.

@@ Regel 11: / Regel 11: @@
 |Paragraph collapsible=Nee
 |Paragraph type=Text
-|Paragraph=Werkgevers en collega's kunnen verschillend reageren wanneer een werknemer met kanker nog maar gedeeltelijk kan werken.
+|Paragraph=Als werkgever denk je misschien na over verantwoordelijkheden. Hoe kan jij je het beste opstellen en hoe actief moet je aan de slag en wat mag je nu van je zieke werknemer verwachten?
-# werkgever en collega's zijn flexibel in wanneer de werknemer met kanker wel of niet komt.
-<blockquote>
-“Ik heb wel vanaf het begin gezegd steeds van, als het kan wil ik graag wel ook werken als het mogelijk is voor mezelf. Die deur was altijd open. Ik heb wel zelf het initiatief genomen dus toen heb ik een mail gestuurd naar mijn baas van, vind je het goed als ik de komende acht weken een dag in de week kom werken? En dan bijvoorbeeld op woensdag. En dan begin ik een uur later want ik ben niet zo'n ochtendmens, nu zit ik in zo'n ritme dat ik meestal niet voor 10.00 uur uit bed komt. En dan moet ik eens om 6.30 uur opstaan… dus ik had gezegd dan begin ik een uur later en dan werk ik dat uur nog ergens in die week, dan doe ik een uurtje thuis wat. Dan werk ik 7.00 uur op die dag maar ik schrijf gewoon 8.00 uur. Ook voor de administratieve kant werk ik dan 8.00 uur en dat ene uurtje dat ik dan eigenlijk niet werk dat haal ik later in.”
-</blockquote>
-<blockquote>
-“Ja, dus ik vraag dan eigenlijk toestemming aan de directeur of hij het goed vindt of aan de werkgever en dan heb ik mijn collega's geïnformeerd van, jongens ik kom de komende weken op woensdag of donderdag. Inderdaad, het initiatief ligt bij mij dus als ik niks laat horen en ik blijf tot december thuis dan is het ook goed. Ik vind het wel prettig. Als mijn baas zou zeggen, kun je alweer komen werken, dan zou ik me wel alweer een beetje…”
-</blockquote>
 <blockquote>
-“Dan voel je je alweer een beetje bezwaard om nee te zeggen. Dus zij zeggen in principe blijf maar thuis maar als je wilt komen werken geef een seintje en kom maar werken. Dat voelt prima voor mij. Het is ook laagdrempelig. Ik kan gewoon een appje sturen of een mailtje en dan krijg ik zo weer antwoord van prima, kom maar” (WP1-IP2, p.8).
+“Eigenlijk vanaf dag 1 moet de werkgever ermee bezig zijn. De ene werknemer heeft er behoefte aan om te blijven werken want bij die persoon lukt dat. De andere die gaat zich volledig afsluiten en heeft totaal geen ruimte om aan werk te denken. Dus daar start het al een beetje mee. De rol van de leidinggevende/werkgever is op dat moment gewoon heel belangrijk. Kan de werkgever in gesprek blijven met de werknemer, kan die goed onderzoeken waar de behoefte ligt bij de werkgever. Wat kan er gevraagd worden en wat niet. Het is ook belangrijk er aandacht aan te besteden via contact met het team. Het blijft niet bij werk overdragen alleen.”
 </blockquote>
-# De werknemer wil deels blijven werken maar de werkgever wil liever dat de werknemer stopt.
-"Ik wil graag een paar uur blijven werken maar kan daardoor geen continuïteit in mijn werkuren garanderen. Ik merk dat mijn werkgever hier problemen mee heeft".
-<blockquote>
-“Ja, ja, waar mogelijk wel. Weet je, wij werken bij preventie en ik heb wel hele aardige, hele fijne collega’s, dus we hadden ook wel contact. En omdat ik in het dagelijks bestuur zat heb ik wel die periode helemaal afgemaakt, tot en met mei, ja mei 2018. Net voordat ik eh eigenlijk,toen ik in de bestraling en chemotablettenperiode, toen was mijn periode zeg maar voorbij, toen ben ik er mee gestopt. Ook wel omdat het toen eigenlijk niet meer ging, ook omdat ze vonden het gewoon lastig, want ik werkte gewoon nog wel een beetje".
-</blockquote>
 <blockquote>
-Ja nou ook het gebrek aan continuïteit was natuurlijk wel lastig. Ik heb toen nog wel een afscheidsspeech gehouden en daar zat de geneesheer-directeur bij en toen zei ik, wat ik heel bijzonder vind is dat iedereen heeft nog wel een gezonde kant, zelfs al ben je psychiatrisch patiënt, maar het is heel bijzonder dat dat niet wordt gezien. Ik dacht steek m maar in je broekzak en knoop m maar dicht. En ik zag m naar me kijken en ik dacht ja weet je.
+“Er ligt een verantwoordelijkheid in ieders rol, ook bij de werknemer zelf die de diagnose heeft gekregen. Hoe moeilijk zo’n diagnose ook is en hoe hard deze in het begin ook binnenkomt. Zeker als je nog niet weet wat de prognose gaat zijn. Als de werknemer communiceert van; ‘Joh, laat me even met rust de komende weken want ik moet dit even zelf een plaatsje geven, of ik heb behandelingen en dan voel ik me niet fijn dus ik wil echt even een paar weken met rust gelaten worden ik kom weer in de lucht als het weer beter gaat’. Als die communicatie vanuit de werknemer er is, dan zie je ook dat het toch allemaal wat beter in te schatten is en dat de collega’s weten waar ze aan toe zijn.”
-En eigenlijk heeft het me ook wel geholpen, want ik dacht altijd dat het bedrijf failliet ging als ik niet kwam” (WP1-IP5, p.7).
 </blockquote>
 }}