Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 38: | Regel 38: | ||
<blockquote> | <blockquote> | ||
“Dan voel je je alweer een beetje bezwaard om nee te zeggen. Dus zij zeggen in principe blijf maar thuis maar als je wilt komen werken geef een seintje en kom maar werken. Dat voelt prima voor mij. Het is ook laagdrempelig. Ik kan gewoon een appje sturen of een mailtje en dan krijg ik zo weer antwoord van prima, kom maar” (WP1-IP2, p.8). | “Dan voel je je alweer een beetje bezwaard om nee te zeggen. Dus zij zeggen in principe blijf maar thuis maar als je wilt komen werken geef een seintje en kom maar werken. Dat voelt prima voor mij. Het is ook laagdrempelig. Ik kan gewoon een appje sturen of een mailtje en dan krijg ik zo weer antwoord van prima, kom maar” (WP1-IP2, p.8). | ||
</blockquote> | |||
# De werknemer wil deels blijven werken maar werkgever wil liever dat de werknemer stopt. | |||
"Ik wil graag een paar uur blijven werken maar kan daardoor geen continuïteit in mijn werkuren garanderen. Ik merk dat mijn werkgever hier problemen mee heeft". | |||
<blockquote> | |||
“Ja, ja, waar mogelijk wel. Weet je, wij werken bij preventie en ik heb wel hele aardige, hele fijne collega’s, dus we hadden ook wel contact. En omdat ik in het dagelijks bestuur zat heb ik wel die periode helemaal afgemaakt, tot en met mei, ja mei 2018. Net voordat ik eh eigenlijk,toen ik in de bestraling en chemotablettenperiode, toen was mijn periode zeg maar voorbij, toen ben ik er mee gestopt. Ook wel omdat het toen eigenlijk niet meer ging, ook omdat ze vonden het gewoon lastig, want ik werkte gewoon nog wel een beetje". | |||
</blockquote> | |||
<blockquote> | |||
Ja nou ook het gebrek aan continuïteit was natuurlijk wel lastig. Ik heb toen nog wel een afscheidsspeech gehouden en daar zat de geneesheer-directeur bij en toen zei ik, wat ik heel bijzonder vind is dat iedereen heeft nog wel een gezonde kant, zelfs al ben je psychiatrisch patiënt, maar het is heel bijzonder dat dat niet wordt gezien. Ik dacht steek m maar in je broekzak en knoop m maar dicht. En ik zag m naar me kijken en ik dacht ja weet je. | |||
En eigenlijk heeft het me ook wel geholpen, want ik dacht altijd dat het bedrijf failliet ging als ik niet kwam” (WP1-IP5, p.7). | |||
</blockquote> | </blockquote> | ||
}} | }} | ||
Versie van 27 jan 2021 12:31
| IKH Identity PmK S5-1 | |
|---|---|
| Person | IKH PmK S5-1 |
| Intention | |
| Prepare plan | |
| Reflect | |
| Carry out | |
| Concrete steps | |
| Forced steps to comply | |
| Trigger | |
| Emotions | |
| Mental condition | |
| Acceptable quality of life | |
| Desires | |
| Concrete goals | |
| Pressure to comply | |
| External party | |
| Execute protocol | |
| External party goal | |
Verschillende zaken kunnen een rol spelen wanneer je als werknemer een beslissing moet nemen:
- De keus om te stoppen met werk is niet makkelijk. Het kan moeilijk zijn om het werk los te laten, omdat het werk houvast biedt en onderdeel is van je identiteit.
“Ik vond het heel moeilijk om mijn werk los te laten. Ik heb me officieel ziekgemeld en ik had heel veel overuren, dat is ook niet normaal. Maar het is wel zo dat ik denk; ‘ja weet je, het heeft wel geholpen om ook nu dingen in perspectief te zien en op afstand.’ Eigenlijk is het maar werk. Ik heb er eigenlijk ook altijd wel een vorm van eigenwaarde aan ontleend en nu zie ik dat op de een of andere manier ik het dan toch minder nodig heb.”
- Je besluit te stoppen met werken en staat ook achter die keus, maar vindt het wel lastig dat je niet weet hoelang dit gaat duren.
“En dan uiteindelijk, toen het dan helemaal duidelijk was hoe de behandeling eruit ging zien, toen heb ik al het werk overgedragen. Verdeeld over mijn drie collega's eigenlijk. Ik heb toen gezegd; ‘Ik zie wel wanneer ik er weer ben.’ Dat was een beetje een open einde natuurlijk dat je niet weet van… misschien zie je me een half jaar niet, misschien sta ik volgende maand weer op de stoep om een paar uurtjes te werken.”
- Je zou eigenlijk wel willen blijven werken maar kan onvoldoende continuïteit bieden en voelt je daardoor toch min of meer gedwongen om te stoppen. Dit is niet per se wat je zelf zou willen.
“Toen ik in de bestraling en chemotablettenperiode kwam, toen ben ik er mee gestopt. Ook wel omdat het toen eigenlijk niet meer ging. Ook omdat ze [de werkgever] het gewoon te lastig vonden worden, want ik werkte gewoon nog wel een beetje.
Het gebrek aan continuïteit was natuurlijk wel lastig. Ik heb toen nog wel een afscheidsspeech gehouden. Daar zat de geneesheer-directeur ook bij en toen zei ik; ‘Wat ik heel bijzonder vind is dat iedereen nog wel een gezonde kant heeft, zelfs al ben je psychiatrisch patiënt. Het is heel bijzonder dat dat niet wordt gezien hier.’ Ik dacht, steek die maar in je broekzak en knoop hem maar dicht. En eigenlijk heeft het me ook wel geholpen dat ze liever wilden dat ik stopte want ik dacht altijd dat het bedrijf failliet ging als ik niet kwam.”
