MediaWiki:IKH P2S9

Voor werkgevers en collega's

Je hebt natuurlijk je eigen rol als mens en als collega. Je weet wat voor impact het kan hebben. Hoe reageer je op iemand die te horen heeft gekregen van ‘je bent klaar’?

Stel open vragen

Het is heel persoonlijk hoe je omgaat met de dood. De een wil praten, de ander zoekt stilte of afleiding. Open vragen nodigen de ander uit om te vertellen wat op dat moment gepast voelt. Met een open vraag als ‘Hoe gaat het vandaag?’ of ‘Wat heb je nodig?’ geef jij ruimte om overig lastige thema's te praten, maar kan de ander er ook voor kiezen om het luchtig te houden.

Wat als je niet weet hoe je moet reageren?

Als je het moeilijk vindt om te reageren kun je dit aangeven. Dat is beter dan lastige gesprekken uit de weggaan. Soms is simpelweg bij iemand zijn ook al steunend. Je hoeft niet altijd te praten.

Probeer je eigen emoties even de baas te blijven

Ook bij jou worden ontzettend veel emoties opgeroepen. Probeer in te schatten in hoeverre je je werknemer of collega daarmee wilt belasten. Natuurlijk mag je laten weten dat het veel met je doet, maar voor troost of geruststelling kun je beter ergens anders aankloppen.

HR-adviseur: Daar ligt natuurlijk een duidelijke rol voor de bedrijfsarts, want ik heb natuurlijk meerdere van dat soort dossiers om handen gehad. En hoe je het ook benoemt, het geeft de medewerker rust. Op het moment dat je misschien nog niet zo heel lang te gaan hebt is het natuurlijk fijn dat je dan je aandacht in alles om je heen kan stoppen behalve je werk. Dus wat ik inderdaad merk is dat het goed is om als werkgever aan te kaarten bij je bedrijfsarts dat dit een optie is zodat die dat in de intimiteit van de spreekkamer ook mee kan geven. En dat maakt het niet altijd makkelijk, maar ja dat is wel dat medewerkers het dan in de week krijgen en zo zie ik het ook weer in. De bedrijfsarts legt dat in de week en dan een paar weken later kun je er op terugkomen, en als je maar op tijd dat signaal neerlegt dan zit je in de tijdspan dat iemand daar over na kan denken.

HR-adviseur: Ik heb ook nog gedacht over die ethische dilemma’s, dit kun je misschien toevoegen aan het kopje ‘uitbehandeld’ omdat daar het belangrijkste vraagstuk ontstaat van ja hoe ga je dan om met die medewerker die eigenlijk geen duurzame relatie met je bedrijf zal hebben waar je als mens wel mee begaan bent.

Coach werk en kanker: Stel nou als iemand niet meer kan genezen wat ga je dan doen? Is er een rouwprotocol? Hoe ga je daar binnen het team mee om? Er zijn enorme taboes. Het zou denk ik helpen om iets te hebben om op terug te vallen en te weten wie je kan inschakelen. Het heeft veel effect op het team dat heb ik onlangs meegemaakt. Dat mensen het prettig vinden om te weten waar ze aan kunnen denken. Ik zat ook te denken aan nalatenschap. Financiële gevolgen voor de achtergebleven partner. En voor kinderen misschien ook wel.

Ik doe ook nog vrijwilligerswerk in een hospice. Daar hebben wij veel kankerpatienten. In december hadden we een jonge moeder en ik hoorde nu dat het toch nog wel wat problemen gaf met kinderen die weer bij vader gingen wonen en de woning die achterbleef. Ze heeft nog zoveel geregeld maar in de eerste paar weken was die alleen maar aan het regelen en dan hoor je achteraf dat het toch nog niet helemaal. Een checklistje van waar moet ik aan denken als het eindigt. Dat kun je ook opnemen.