Periode: 8 januari 2016 tot: 9 januari 2016
Situatie[brontekst bewerken]
Ze heeft een buddy, Elise. Zij is op maandag vrij en kan haar naar het ziekenhuis brengen voor medicatie. Dat doet ze al anderhalf jaar. Ze heeft een portocat en dan wordt het zo ingediend. Ze krijgt ook steun van haar buurvrouw die komt poetsen.
Ze heeft geleerd dat ze om hulp moet vragen, vroeger was ze van het ‘hulp geven’, maar ze kan het nu ook ontvangen. Het scheelt heel veel dat ze het niet alleen hoeft te doen. Dat is gezelliger. Haar man is er ook mee ontlast.
Je moet er zelf om vragen, want mensen gaan dat niet zomaar aanbieden. Zij willen het geven en zij is ondersteunend, ze moet het dan niet alleen dragen. Vroeger was ze altijd een gever, maar nu kan ze ontvangen. Ze hoeft niet meer zo’n gever te zijn. Dat is een verandering in gedrag. Vroeger lag haar focus op die ander, maar nu ligt die op haarzelf. Ook in de zorg, dan moet die ook op de ander liggen. Ze denkt dat ze zichzelf wegcijferde.
"Ik zeg altijd tegen Elise: ‘Gij kan afzegggen, ikke niet’."
Voorgaande situatie(s):
Toekomstperspectief
Volgende situatie(s):
Verhaal kunnen vertellen
Meer over de situatie[brontekst bewerken]
Gemeenschappelijke doelstelling
Succesfactoren
Interventie
Interventieeffect