MediaWiki:IKH S1

Overzicht

Een belangrijk moment is het communiceren over je diagnose naar de werkgever. Dit wordt niet door iedereen als moeilijk ervaren maar het is wel een moment waarop er veel gaat veranderen voor zowel de werknemer als de werkgever. Informeer je je werkgever meteen of wacht je liever nog even met het delen van het nieuws? En wie informeer je nog meer?

Op het moment dat je de diagnose te horen krijgt is er meestal nog geen behandelplan. Het is dan aan jou om te beslissen wanneer je de diagnose deelt op je werk en met wie.

Handelingsopties

De werkgever direct informeren

Sommige werknemers informeren hun werkgever al in een vroeg stadium, nog voordat ze de diagnose kanker hebben gekregen.

Werknemer: Vanaf het moment dat ik dat knobbeltje voelde zou ik net aan een nieuwe baan beginnen. En op het moment we over de taakverdeling gingen praten en hoe ik die functie ging invullen moest ik naar de huisarts. Toen dacht ik ja, nu kan ik wel doen alsof ik leuk aan een nieuwe baan begin, maar straks is het foute boel en heeft zij er een hoop energie ingestoken en kan ik nooit aan die functie beginnen. Ik heb het toen al meteen gezegd en stap voor stap meegenomen en ik heb bij haar geen ongemak gemerkt.

Zodra ik de diagnose kreeg heb ik deze gecommuniceerd naar mijn werkgever.

“Ik heb het eigenlijk heel snel op mijn werk gezegd. Als je dan elke dag werkt is het een beetje lastig, dan moet je allemaal dingen gaan verzinnen en lopen liegen en je weet dat je het later toch een keer gaat zeggen”.

Zodra ik de diagnose kreeg heb ik mijn werkgever geïnformeerd en mij ziekgemeld.

“Ik heb eigenlijk meteen op de parkeerplaats van het ziekenhuis mijn baas gebeld; ‘ik heb geen goede uitslag dus ik meld me ziek.’ Ik heb er eigenlijk nooit zo geheimzinnig over gedaan”

Link: Werknemer meldt zich meteen ziek (link naar ziekmelding)

Een goed moment kiezen

Sommige werknemers maken afwegingen en denken na over het moment waarop ze over hun diagnose gaan communiceren.

Werknemer: "Toen ik bij de huisarts kwam kon ik 2 dagen later terecht in het ziekenhuis voor onderzoek. Die twee dagen ben je heel erg aan het zoeken. Moet ik het vertellen? Ga ik werken? Dat is al een stap ervoor. Naar de diagnose toe zit je al in een heel traject. Dan moet je zelf ook weer bepalen of je dat al deelt met je werkgever. Je kan even wachten tot je echt de prognose hebt gekregen of je zegt al goh er is wat. Maar dat is natuurlijk ook persoonsafhankelijk."

Werknemer: "Ik ben een open persoon, dus ik heb toen ik het nieuws kreeg het eerst met de familie gedeeld en een dag later ben ik meteen naar de chef gelopen, omdat er ook afspraken voor mij werden gemaakt en ik niet wist wanneer ik op het werk zou zijn. Ik ben ook voor onderzoeken naar het ziekenhuis geweest. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk te werken, maar ik werk ook bij een zorginstelling. Dat merk je denk ik wel, dat het iets anders loopt dan in het bedrijfsleven. Je hebt toch te maken met zorgmensen. Ik heb veel ruimte gekregen in ieder geval."

Werknemer: "Het is twee dagen voor kerst ongeveer geconstateerd en 8 januari begon mijn kuur en dan moet je dus echt in die korte tijd. even januari liep ik nog mijn werk uit te delen en over te dragen en acht januari zat ik aan het infuus."

Adviezen

Wie ga je informeren en wanneer ga je dit doen?

Het is belangrijk om na te denken over wanneer je je werk wilt informeren over je diagnose maar ook over wie je precies gaat informeren.

Zowel jij als je werkgever hebben een verantwoordelijkheid

Hoe moeilijk de diagnose kanker ook is, zeker als de prognose nog onduidelijk is, er ligt een verantwoordelijkheid bij zowel jou als je werkgever om naar vermogen te blijven werken. Link naar Wet Verbetering Poortwachter Je werkgever is verplicht om jou te helpen bij het aan het werk blijven. Door open te communiceren wordt het voor de werkgever makkelijker om met je mee te denken.

Reacties op de diagnose

Het vertellen van de diagnose is ook voor anderen schokkend nieuws. Mensen gaan met je meeleven en willen weten hoe het met je gaat. Dit kan prettig zijn, maar als je liever even met rust gelaten wilt worden is het raadzaam om dat gewoon te zeggen. Probeer aan te geven wat je daar zelf prettig in vindt.

Werknemer: "En behalve dat: je zit met je eigen verhaal en vervolgens hoor ik mijn buurvrouw en mijn oom en die collega. Allerlei verhalen komen op je af. Dat ik dacht van wat moet ik hiermee? Ik ben ook enorm positief en de anderen waren zwaar gechoqueerd dan had ik het gevoel van ik moet de boel weer een beetje oplappen. Zo van jongens ik ben er nog hoor. Heel raar is dat. Maar dat krijg je er nog wel weer bij ook."

Overwegingen

Voor de werknemer

Je mag helemaal zelf bepalen wat je over je diagnose vertelt, tegen wie en of je alleen de feiten deelt of ook je emoties. Besef wel dat het in jouw voordeel is om een goede relatie met je werkgever te hebben; zodra er sprake is van langdurig ziekteverzuim zullen jullie intensief moeten samenwerken aan je terugkeer naar werk. Door open en transparant te zijn over je situatie creëer je vertrouwen en begrip bij de ander. 

Werknemer: Toen ik het bericht kreeg ben ik gewoon bij mijn leidinggevende gaan zeggen: joh, dit is het geval en ja, dit is het en ik kreeg meteen op mijn manier medewerking en dergelijke. Maar als ik nu lees hoe het ook had gekund, mensen die er even over nadenken, dan denk ik o, ja, nou, dat had dus ook gekund. Dus ja , je weet dus je eigenlijk niet wat het goede is, omdat je het eigenlijk heel impulsief doet, want je hebt er gewoon nog nooit mee te maken gehad.

Voor de werkgever

Hoe vertrouwd en toegankelijk ben je als leidinggevende voor je zieke werknemer? Er zijn veel factoren die (on)bewust de communicatie tussen de werkgever en de werknemer beïnvloeden. De uitgangssituatie is anders voor iemand die nog maar net binnen het bedrijf werkt en een tijdelijke aanstelling heeft dan voor iemand die al een lange geschiedenis heeft binnen het bedrijf en waar al een goede of juist een moeizame relatie mee is opgebouwd.