(Nieuwe pagina aangemaakt met ' {{OLmK Context VN |Model link=OLmK Financieël welzijn }} {{Context VN show |Heading=Financieël welzijn }}') |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (8 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Vanuit de interviews is naar voren gekomen dat het in het dagelijks leven van belang is om financiële zekerheid te hebben. Wanneer er plots iets bij het individu, de partner of in het gezin gebeurt waardoor deze financiële zekerheid niet meer gewaarborgd kan worden, kan dit stress veroorzaken. Vanwege het feit dat kanker een ernstige, levensbedreigende ziekte is ontstaat er in vele gevallen al stress, zeker wanneer er een vermoeden is dat de ziekte niet kan worden weggenomen. Wanneer er dan ook nog financiële problemen ontstaan wordt de stress dan alleen maar groter {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00161|name=Stress Statistics|dialog=process-linkwebsite-dialog}}. Pieter van Stichting het Steunpunt Terneuzen benoemt dan ook: "Wanneer het slecht gaat met iemand op financieel gebied zal het ook eerder slecht gaan op psychisch gebied {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00156|name=Financiën|dialog=process-linkwebsite-dialog}}." Wilma van Allévo laat weten dat zij veel oudere mensen in haar werkveld ziet die na het overlijden van hun partner klagen over de AOW die zij nu nog krijgen, minder uit kunnen geven zorgt bij hen vaak voor veel onrust {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00157|name=Financiën|dialog=process-linkwebsite-dialog}}. | |||
Kankerpatiënten moeten door zware behandelingen, zoals chemotherapie, vaak minder of aangepast werk verrichten en in sommige gevallen betekent de ziekte zelfs het stoppen met werken {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00162|name=Kanker op de werkvloer|dialog=process-linkwebsite-dialog}}. Patiënten en professionals geven dan ook aan dat de patiënt veel zelf moeten regelen op financieel gebied, zoals het invullen van vele formulieren {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00158|name=Financiën|dialog=process-linkwebsite-dialog}}, gesprekken aangaan met bedrijfsartsen of arboartsen {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00156|name=Financiën|dialog=process-linkwebsite-dialog}} en aankloppen bij de gemeente voor de WMO {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00157|name=Financiën|dialog=process-linkwebsite-dialog}} {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00164|name=Wet maatschappelijke ondersteuning 2015|dialog=process-linkwebsite-dialog}}. Patiënten weten vaak niet dat het grote financiële gevolgen kan hebben wanneer zij tegen een bedrijfsarts zeggen dat 'het wel goed gaat', terwijl dit helemaal niet zo is. Het UWV wil het liefst zo veel mogelijk mensen goedkeuren zodat het hun zo min mogelijk geld gaat kosten, wanneer een patiënt dan vervolgens zegt dat ze zich wel goed voelen is de kans op een uitkering minimaal {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00164|name=Arbeidsongeschiktheid|dialog=process-linkwebsite-dialog}}. Door deze onwetendheid bij vele patiënten krijgen een aantal van hen hier begeleiding in, zo begeleidt Pieter hen door dit proces, vertelt hij hun welke stappen ze moeten ondernemen, hoe deze precies in zijn werk gaan en welke resultaten de patiënten hier vervolgens uit kunnen halen {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00156|name=Financiën|dialog=process-linkwebsite-dialog}}. Maar ik hoeveel gevallen wordt deze begeleiding dan ook echt aangeboden? Weten de patiënten waar ze deze hulp kunnen vinden? | |||
Een ander item dat sterk uit de interviews naar voren komt zijn de bezuinigingen in de zorg die de laatste tijd centraal staan. Medewerkers krijgen vanuit de organisatie waarvoor zij werken een minimum aantal aan uren waarin zij al hun handelingen moeten verrichten {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00163|name=Geen langetermijnvisie|dialog=process-linkwebsite-dialog}}. Zo benoemt Wilma van Allévo dat zij bij sommige patiënten 5 á 10 minuten gekort zijn voor het verlenen van de algemene dagelijkse levensbehoeften {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00157|name=Financiën|dialog=process-linkwebsite-dialog}}. Dezelfde handelingen moeten verricht worden maar het liefst allemaal in zo kort mogelijke tijd, een goedkopere tijd. Ook vertelt Paul van Hematon dat hij ziet dat de oncologieverpleegkundigen vaak nauw betrokken zijn bij de patiënt en tijd proberen vrij te maken om af en toe een praatje met hen te maken. Paul vindt echter dat hematologen zelf ook meer met de patiënt in gesprek zouden moeten gaan. Waarom zij dit niet doen kan te maken hebben met het feit dat zij een bepaald aantal uren krijgen om te werken en hun schema dan ook helemaal volgepropt wordt. Zo veel mogelijk doen in de uren waarover zij beschikken waardoor een praatje met een patiënt er niet meer bij past heeft weer te maken met de bezuinigingen, zo veel mogelijk doen in zo een kort mogelijke tijd {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00159|name=Sociaal welzijn & financiën|dialog=process-linkwebsite-dialog}}. Pieter van het Steunpunt Terneuzen geeft ook aan dat vele instanties een stuk minder bereikbaar zijn dan vroeger, dit komt volgens hem omdat er veel in de buurt wegvalt. Het gevolg hiervan is dat vele patiënten geen hulp uit de buurt kunnen krijgen en soms verder weg moeten gaan zoeken om geholpen te worden, dit betekent in sommige gevallen aankloppen bij een andere provincie {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00156|name=Financiën|dialog=process-linkwebsite-dialog}}. Tijdens interview 7 is gebleken dat deze vrouw dit ook zelf ervaren heeft. Zij was zelf kankerpatiënt en legt in het interview uit dat het voor haar soms erg lastig was om contacten te leggen, zeker omdat dit in de buurt in sommige gevallen niet meer mogelijk was. | |||
In het interview met Pieter en Agnes van het Steunpunt Terneuzen komt naar voren dat het programma 'Herstel & Balans' twee jaar geleden door zorgverzekeraars beëindigd werd {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00155|name=Financiën|dialog=process-linkwebsite-dialog}}. Herstel & Balans bevatte oncologische revalidatieprogramma's waar de kankerpatiënt naar doorverwezen kon worden om hier te revalideren. Het revalidatieprogramma bood een ondersteunende en paramedische zorg voor mensen die klachten hebben als gevolg van kanker. Verschillende hulpverleners werkten in dit programma samen in een multidisciplinair team, zoals psychologen, fysiotherapeuten, diëtisten en ergotherapeuten. De zorgverzekeraars vonden het programma van Herstel & Balans echter erg duur, waardoor het werd stopgezet. Na een bevolkingsonderzoek dat vervolgens in 2016 plaatsvond, kwam de CZ er echter achter dat het programma Herstel & Balans een stuk voordeliger was dan dat alle patiënten naar verschillende professionals in verschillende disciplines werden gestuurd. De zorgverzekering van de CZ is dan ook teruggekomen op zijn eerdere besluit en heeft het programma Herstel & Balans weer opnieuw leven in geblazen. Andere zorgverzekeraars zijn echter nog steeds niet overtuigd, waardoor er nog veel patiënten zijn die niet van dit programma gebruik kunnen maken. Zelfstandig betalen voor dit programma is dan ook erg prijzig {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00154|name=Revalideren bij kanker|dialog=process-linkwebsite-dialog}}. | |||
Twee van de drie vrijwilligersorganisaties die wij hebben geïnterviewd geven aan dat zij een ernstig tekort hebben aan vrijwilligers (Steunpunt Terneuzen & Stichting Palazzoli). Agnes van Stichting Palazzoli geeft hiervoor de verklaring dat mensen zich tegenwoordig niet meer voor langdurige tijd willen binden aan een organisatie, omdat ze vaak te druk zijn met andere dingen. Volgens haar is het bij sommige vrijwilligersorganisaties zelfs zo erg dat als de hoofdverantwoordelijke zou afstappen de gehele organisatie zal moeten stoppen omdat er dan niemand meer is die de boel draaiende houdt {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00160|name=Financiën|dialog=process-linkwebsite-dialog}}. | |||
<u>Aanbevelingen:</u> | |||
Er is aan de geïnterviewde professionals gevraagd om tips te geven. Allemaal zijn ze het er over eens dat er gemakkelijk verbetering kan komen in het verlenen van goede zorg door samenwerken. Hieronder wordt verstaan het samenwerken op het gebied van ketenpartners, multidisciplinaire teams, doorverwijzen naar andere organisaties en het informeren van elkaar. Veel disciplines proberen al samen te werken, maar volgens de professionals niet genoeg of niet met genoeg overtuiging. Door deze 'kleine' toch wel hele belangrijke stap zou de kwaliteit van de zorg verbeterd kunnen worden, zo zeggen de professionals {{Cite|resource=Resource Hyperlink 00165|name=Proces|dialog=process-linkwebsite-dialog}}. | |||
{{OLmK Context VN | {{OLmK Context VN | ||
Huidige versie van 12 apr 2017 om 10:57
Vanuit de interviews is naar voren gekomen dat het in het dagelijks leven van belang is om financiële zekerheid te hebben. Wanneer er plots iets bij het individu, de partner of in het gezin gebeurt waardoor deze financiële zekerheid niet meer gewaarborgd kan worden, kan dit stress veroorzaken. Vanwege het feit dat kanker een ernstige, levensbedreigende ziekte is ontstaat er in vele gevallen al stress, zeker wanneer er een vermoeden is dat de ziekte niet kan worden weggenomen. Wanneer er dan ook nog financiële problemen ontstaan wordt de stress dan alleen maar groter Stress Statistics. Pieter van Stichting het Steunpunt Terneuzen benoemt dan ook: "Wanneer het slecht gaat met iemand op financieel gebied zal het ook eerder slecht gaan op psychisch gebied Financiën." Wilma van Allévo laat weten dat zij veel oudere mensen in haar werkveld ziet die na het overlijden van hun partner klagen over de AOW die zij nu nog krijgen, minder uit kunnen geven zorgt bij hen vaak voor veel onrust Financiën.
Kankerpatiënten moeten door zware behandelingen, zoals chemotherapie, vaak minder of aangepast werk verrichten en in sommige gevallen betekent de ziekte zelfs het stoppen met werken Kanker op de werkvloer. Patiënten en professionals geven dan ook aan dat de patiënt veel zelf moeten regelen op financieel gebied, zoals het invullen van vele formulieren Financiën, gesprekken aangaan met bedrijfsartsen of arboartsen Financiën en aankloppen bij de gemeente voor de WMO Financiën Wet maatschappelijke ondersteuning 2015. Patiënten weten vaak niet dat het grote financiële gevolgen kan hebben wanneer zij tegen een bedrijfsarts zeggen dat 'het wel goed gaat', terwijl dit helemaal niet zo is. Het UWV wil het liefst zo veel mogelijk mensen goedkeuren zodat het hun zo min mogelijk geld gaat kosten, wanneer een patiënt dan vervolgens zegt dat ze zich wel goed voelen is de kans op een uitkering minimaal Arbeidsongeschiktheid. Door deze onwetendheid bij vele patiënten krijgen een aantal van hen hier begeleiding in, zo begeleidt Pieter hen door dit proces, vertelt hij hun welke stappen ze moeten ondernemen, hoe deze precies in zijn werk gaan en welke resultaten de patiënten hier vervolgens uit kunnen halen Financiën. Maar ik hoeveel gevallen wordt deze begeleiding dan ook echt aangeboden? Weten de patiënten waar ze deze hulp kunnen vinden?
Een ander item dat sterk uit de interviews naar voren komt zijn de bezuinigingen in de zorg die de laatste tijd centraal staan. Medewerkers krijgen vanuit de organisatie waarvoor zij werken een minimum aantal aan uren waarin zij al hun handelingen moeten verrichten Geen langetermijnvisie. Zo benoemt Wilma van Allévo dat zij bij sommige patiënten 5 á 10 minuten gekort zijn voor het verlenen van de algemene dagelijkse levensbehoeften Financiën. Dezelfde handelingen moeten verricht worden maar het liefst allemaal in zo kort mogelijke tijd, een goedkopere tijd. Ook vertelt Paul van Hematon dat hij ziet dat de oncologieverpleegkundigen vaak nauw betrokken zijn bij de patiënt en tijd proberen vrij te maken om af en toe een praatje met hen te maken. Paul vindt echter dat hematologen zelf ook meer met de patiënt in gesprek zouden moeten gaan. Waarom zij dit niet doen kan te maken hebben met het feit dat zij een bepaald aantal uren krijgen om te werken en hun schema dan ook helemaal volgepropt wordt. Zo veel mogelijk doen in de uren waarover zij beschikken waardoor een praatje met een patiënt er niet meer bij past heeft weer te maken met de bezuinigingen, zo veel mogelijk doen in zo een kort mogelijke tijd Sociaal welzijn & financiën. Pieter van het Steunpunt Terneuzen geeft ook aan dat vele instanties een stuk minder bereikbaar zijn dan vroeger, dit komt volgens hem omdat er veel in de buurt wegvalt. Het gevolg hiervan is dat vele patiënten geen hulp uit de buurt kunnen krijgen en soms verder weg moeten gaan zoeken om geholpen te worden, dit betekent in sommige gevallen aankloppen bij een andere provincie Financiën. Tijdens interview 7 is gebleken dat deze vrouw dit ook zelf ervaren heeft. Zij was zelf kankerpatiënt en legt in het interview uit dat het voor haar soms erg lastig was om contacten te leggen, zeker omdat dit in de buurt in sommige gevallen niet meer mogelijk was.
In het interview met Pieter en Agnes van het Steunpunt Terneuzen komt naar voren dat het programma 'Herstel & Balans' twee jaar geleden door zorgverzekeraars beëindigd werd Financiën. Herstel & Balans bevatte oncologische revalidatieprogramma's waar de kankerpatiënt naar doorverwezen kon worden om hier te revalideren. Het revalidatieprogramma bood een ondersteunende en paramedische zorg voor mensen die klachten hebben als gevolg van kanker. Verschillende hulpverleners werkten in dit programma samen in een multidisciplinair team, zoals psychologen, fysiotherapeuten, diëtisten en ergotherapeuten. De zorgverzekeraars vonden het programma van Herstel & Balans echter erg duur, waardoor het werd stopgezet. Na een bevolkingsonderzoek dat vervolgens in 2016 plaatsvond, kwam de CZ er echter achter dat het programma Herstel & Balans een stuk voordeliger was dan dat alle patiënten naar verschillende professionals in verschillende disciplines werden gestuurd. De zorgverzekering van de CZ is dan ook teruggekomen op zijn eerdere besluit en heeft het programma Herstel & Balans weer opnieuw leven in geblazen. Andere zorgverzekeraars zijn echter nog steeds niet overtuigd, waardoor er nog veel patiënten zijn die niet van dit programma gebruik kunnen maken. Zelfstandig betalen voor dit programma is dan ook erg prijzig Revalideren bij kanker.
Twee van de drie vrijwilligersorganisaties die wij hebben geïnterviewd geven aan dat zij een ernstig tekort hebben aan vrijwilligers (Steunpunt Terneuzen & Stichting Palazzoli). Agnes van Stichting Palazzoli geeft hiervoor de verklaring dat mensen zich tegenwoordig niet meer voor langdurige tijd willen binden aan een organisatie, omdat ze vaak te druk zijn met andere dingen. Volgens haar is het bij sommige vrijwilligersorganisaties zelfs zo erg dat als de hoofdverantwoordelijke zou afstappen de gehele organisatie zal moeten stoppen omdat er dan niemand meer is die de boel draaiende houdt Financiën.
Aanbevelingen:
Er is aan de geïnterviewde professionals gevraagd om tips te geven. Allemaal zijn ze het er over eens dat er gemakkelijk verbetering kan komen in het verlenen van goede zorg door samenwerken. Hieronder wordt verstaan het samenwerken op het gebied van ketenpartners, multidisciplinaire teams, doorverwijzen naar andere organisaties en het informeren van elkaar. Veel disciplines proberen al samen te werken, maar volgens de professionals niet genoeg of niet met genoeg overtuiging. Door deze 'kleine' toch wel hele belangrijke stap zou de kwaliteit van de zorg verbeterd kunnen worden, zo zeggen de professionals Proces.