MediaWiki:IKH Oncoloog

De specialist is degene die de diagnose vertelt aan de persoon met kanker. Hij of zij begeleid en bewaakt het volledige medische proces. Hoe en hoeveel er verteld wordt kan heel erg verschillen tussen artsen. Het maakt veel uit hoe een arts met de patiënt communiceert. Dit is niet los te zien van wat de patiënt zelf wil, van de mate waarin die geïnformeerd wil worden. Een arts maakt een inschatting van een patiënt, een patiënt maakt evengoed een inschatting van de arts.

Sommige artsen zijn beschermend en maken een afweging in welke informatie ze wanneer geven.

“In het ziekenhuis gaat alles stapje voor stapje. Ja, maar wat dan als…Dat bekijken we allemaal later wel. Dat vond ik wel lastig want ik kon tegen mijn leidinggevende ook niet zeggen van zo zo en zo gaat het lopen”.

Anderen communiceren open over de statistieken.

Mensenkennis (niet te juiste benaming, Marjan heeft hier haar ervaring over gedeeld. Gaat om dat medici soms een verkeerde inschatting maken van wie ze voor zich hebben, ten koste van de ‘patiënt’.)

Informatieverwerking

Door de impact van de diagnose slaan veel mensen de informatie die in het eerste gesprek gegeven wordt, maar ook op latere momenten, niet altijd even goed op. Annet Ceelaert beschrijft dit moment in haar column (Viva, 1 oktober 2019);

“Drie paar ogen kijken mij afwachtend aan. Ze vragen zich duidelijk af wat er na zo’n diagnose achter de mijne schuilgaat. Waar mijn brein normaal gesproken de gave heeft om honderden vragen per minuut te produceren, gebeurt er nu niets. Vragen als: ‘Wat is dit voor tumor? Hoe groot is het? Wat zijn mijn kansen? Zit ik in het juiste ziekenhuis? Moet ik geen second opinion?’ blijven allemaal uit. Sommigen worden terloops beantwoord. ‘We zien nu een tumor van 1 bij 1,2 centimeter, we kunnen borst besparend opereren en daarna volgt een chemotraject’. Ik hoor het allemaal gelaten aan. Blijkbaar heeft mijn brein geen ruimte om verdere vragen te stellen. Of misschien is het zelfbescherming. Want wat betekent deze informatie allemaal? Alle cijfertjes en kansberekeningen zeggen niets over aan welke kant van de streep dit traject eindigt. De onzekerheid van het verloop van deze ziekte in de enige zekerheid die de acht woorden mij geven.”

Belangrijk is dat mensen ook na het gesprek de mogelijkheid krijgen om vragen te stellen en zich te informeren. Dit nadat de eerste schok een beetje is ingedaald. In veel gevallen neemt de oncologisch verpleegkundige deze rol op zich (evt. link naar rol oncologisch verpleegkundige).

Kanker en werk

Kanker en werk is een thema dat bij veel oncologen niet aangesproken wordt. Zij beschermen en begeleiden het medische proces, niet het werk proces. Vaak wordt er door artsen vanuit gegaan dat mensen stoppen met werken.

“Ik heb de eerste keer aan de oncoloog gevraagd: denk je dat ik kan werken als ik chemo krijg? En toen zei ze: ‘Dat mag maar ik heb nog nooit iemand gezien die dat deed.’ En daar was het eigenlijk wel mee klaar”

Uit de praktijk blijkt dat mensen vaak toch nog (deels) willen blijven werken. Het is dan aan de persoon met kanker om de verbinding te blijven maken tussen het medische en het werk proces.

Nog opschonen!

Communicatie (link naar thema communicatie)

De manier gecommuniceerd wordt. Ook welke informatie over de medische behandeling de persoon met kanker krijgt en wanneer. Dit hangt nauw samen met hoe jij en wat jij kan communiceren naar je werk toe.

Kanker en werk (in bovenstaande alinea verwerken)

Veel medisch specialisten kijken alleen naar het medische traject. Het is aan jou om de verbinding te maken tussen het medische proces en je werk. Ook staan oncologen niet in contact met andere mensen die betrokken zijn bij het werk proces, zoals bijvoorbeeld de bedrijfsarts, verzuimcoach, of HR-adviseur.