MediaWiki:IKH S15

Overzicht

Wanneer er na het eerste jaar nog weinig mogelijkheden zijn om te re-integreren binnen je eigen organisatie komt re-integratie bij een andere werkgever in beeld: dit wordt ook wel re-integratie ‘tweede spoor’ genoemd.

Werknemer: Ik zit nu dan op het punt dat ik echt moet kijken van goh ik kom uit de zorg, maar werken aan het bed is gewoon te zwaar voor mij, het is voor mij niet te doen. Dus ik zit echt te kijken van wat nu? Ik ben natuurlijk ervaren in de zorg, maar om nu bij de Action te gaan werken is ook niet mijn ding. Ik ben echt aan het zoeken van wat kan ik nu gaan doen?

Werkgever: Vanochtend ook iemand die was aangemeld voor 2^e spoor maar ze zei ik ben nog zo hard bezig voor het 1^e spoor. Als het niet lukt daar ben je nu al in beweging om te kijken wat dan anders. Toen dacht ze oké dan zie ik de meerwaarde er wel van in. Anders word je als belasting gezien. Het lijkt een bedreiging, terwijl het ook heel mooi kan zijn.

Het inzetten van het tweede spoor is een verplichting vanuit de Wet Verbetering Poortwachter. Ook als je werkgever voldoende mogelijkheden voor je ziet om te re-integreren moet het tweede spoor worden ingezet.

Werkgever: 'Ook als het tweede spoor wordt ingezet zal er gekeken blijven worden naar mogelijkheden om terug te keren naar je eigen werk. Dat staat met stip bovenaan. Het tweede spoor wordt ingezet naast het eerste spoor om kosten wat het kost voorkomen dat je zonder werk komt te zitten. Dat is het minst wenselijke. We willen dat je werk gaat doen dat past bij je mogelijkheden en het liefst bij ons, maar mocht dat niet lukken dan willen we je ook begeleiden zodat je werk vindt buiten de organisatie.'

Werkgever: 'Als iemand een langdurige behandeling heeft ondergaan dan ben je soms al rond dat eerste jaar. Dan gaat iemand re-integreren en dan moet die ook dat tweede spoor gaan doen. Dat vind ik altijd lastig. Ik zeg dan ik begrijp je helemaal, maar dit is toch om alle kansen te benutten. Je hebt nog een jaar en stel dat het toch niet lukt in je eigen werk, we willen voorkomen dat je uiteindelijk zonder werk zit, maar het is zo lastig uitleggen want iemand wil gewoon terug naar zijn eigen werk en daar heeft die alle energie voor nodig, en dan moet die toch nog dat tweede spoor gaan doen. Ja dat is, ja. Ik weet niet of het een dilemma is, maar het is wel heel moeilijk en ik snap het ook.'

Handelingsopties

Het is belangrijk om duidelijk en open te communiceren over de mogelijkheden om terug te keren binnen je eigen organisatie, ook met een eventuele coach die begeleiding biedt binnen het tweede spoor.

'Tweede spoor coaches krijgen misschien weleens vaker een traject dat voor de vorm loopt, maar het zou kunnen dat dat voor die coach niet altijd duidelijk is. Want ja je moet het doen als werkgever. Als je het niet doet krijg je het UWV achter je aan. Je moet dan goed afstemmen. We doen echt alleen maar het hoog nodige want we verwachten dat het over 6 maanden toch wel gelukt is, maar voor de hele kleine kans die er is dat het niet lukt moeten we wel het papierwerk op orde hebben.'

Het kan ontzettend moeilijk zijn wanneer uiteindelijk blijkt dat je niet meer bij je eigen organisatie kunt re-integreren.

Werkgever: 'Het tweede spoor heeft zo’n impact. Niet meer kunnen werken voor de baas waar je al 10-20 jaar voor werkt is echt vreselijk'.

Dit is een acceptatieproces.Er kunnen ook weer nieuwe deuren opengaan. Het is belangrijk dat je goede begeleiding krijgt in het proces en ontdekt welke kansen er voor jou liggen bij andere organisaties.

Wat zijn nou eigenlijk dilemma’s in jullie rol?

Ja ik kom ze zelf niet zo tegen. Ik kan niet echt zeggen dat ik tegen dilemma’s aan loop. Soms lastig voor mensen dat ze hun blik op iets anders moeten gaan richten bijvoorbeeld, maar het is ook maar net hoe je het uitlegt. Het is aansluiten bij de medewerker, maar aan de andere kant ook zakelijk uitleggen hoe zo’n Wet Poortwachter werkt. Ik begrijp jou, ik snap de verwarring en een stukje zorg wegnemen.

Als iemand een langdurige behandeling heeft ondergaan dan ben je soms al rond dat 1^e jaar. Dan gaat iemand re-integreren en dan moet die ook dat 2^e spoor gaan doen. Dat vind ik altijd…, ik zeg dan ik begrijp je helemaal, maar dit is toch om alle kansen te benutten. Je hebt nog een jaar en stel dat het toch niet lukt in je eigen werk, we willen voorkomen dat je uiteindelijk zonder werk zit, maar het is zo lastig uitleggen want iemand wil gewoon terug naar zijn eigen werk en daar heeft die alle energie voor nodig, en dan moet die toch nog dat 2^e spoor gaan doen. Ja dat is, ja. Ik weet niet of het een dilemma is, maar het is wel heel moeilijk en ik snap het ook. Dan is het des te belangrijker dat die 2^e spoor coach snapt dat je parallel werkt aan dat 1^e coach.

Die 2^e spoor coaches krijgen misschien weleens vaker een traject dat voor de vorm loopt, maar het zou kunnen dat dat voor die coach niet altijd duidelijk is. Want ja je moet het doen als werkgever, want anders heb je er als werkgever last van als je het niet doet want dan krijg je het UWV achter je aan. Je moet dan goed afstemmen. We doen echt alleen maar het hoog nodige want we verwachten dat het over 6 maanden toch wel gelukt is, maar voor de hele kleine kans die er is dat het niet lukt moeten we wel het papierwerk op orde hebben.

[verder uitwerken]

Werknemer: Via de revalidatie ben ik bij return terecht gekomen. De werkgever dacht denk ik wij kunnen zelf spoor 1 wel. Als we return maar gelijk op spoor 2 zetten, want dat kopen ze natuurlijk in. Dan loopt dat tegelijkertijd en is bevorderend, maar het was iets dat voor mij niet ging.

Je was echt zo moe als je al een ochtenddeel gewerkt had. Ik zat zelf in een contract van 20 uur. Ik ben begonnen met re-integreren 1x 2 uur, 3 uur, 4 uur. Met drie dagdelen ging dat aardig, maar ik was gewoon gesloopt en s middags had ik dan die re-integratiecoach die vacatures had gevonden, maar ik had gewoon die middag nodig om bij te komen.

Natuurlijk ook dat sommige mensen willen re-integreren maar qua tijd al in spoor 2 terechtkomen.

Buitenom ook solliciteren ook testen doen, je kwaliteiten, je drijfveren, dat soort dingen krijg je ook allemaal vanuit de re-integratiecoach als opdrachtjes mee. Het was een hectische periode. Alles tegelijk. Alles moest ook hier een plekje krijgen.

Je stond al met een stap buiten. Het zet je aan het denken, aan het verwerken. Ik wil spoor 1, waarom moet ik dan toch zo hard gaan zoeken voor spoor 2? Ik was daar helemaal niet aan toe.

Ja, het is wel opengegooid door de werkgever, de reden waarom ze dit doen. Maar ik had zelf graag eerst spoor 1 goed doorlopen, kijken wat daar de mogelijkheden in zijn en zodra spoor 1 echt geen mogelijkheden meer biedt, dan pas naar spoor 2. Dat is denk ik essentieel voor mensen die dit doormaken, het is al genoeg wat je aan klachten doormaakt en waar je je omgeving van op de hoogte van moet stellen.

Stonden ze daar dan niet voor open?

Ik denk dat dat ook van mijn kant niet goed is geuit. Dat dit allemaal naast elkaar wat teveel van het goede was, want ze hebben ook echt wel meegewerkt, maar binnen de huidige functie was het niet haalbaar op een gegeven moment, dus daar kon dan  een streep door gezet worden, maar ik kan daar niet echt een antwoord op geven, niet echt uitgesproken.

Had dit voorkomen kunnen worden?

Ik had bij een re-integratiecoach echt een jobcoach verwacht. Ik had daar een heel ander beeld bij. Je weet het ook niet. Alles is zo nieuw.

Werknemer: Ik moet wel zeggen dat het UWV mij gewoon heel goed heeft begeleid. Ik heb van veel anderen negatieve berichten gehad, maar dat was bij mij echt niet zo. Ik had een hele goede coach. Ook al heb je een tijdelijk contract en wordt die niet verlengd, overigens hebben ze wel gezegd als je weer hersteld mag je terugkomen. Dat die stappen er ook zijn. Ook al raak je je baan kwijt, je hoeft niet in de stress te zitten. Je denkt oh jee ze gaan mijn contract beëindigen wat dan? Maar eigenlijk wordt je daarna goed opgevangen. Hier in Nederland krijg je hulp en ondersteuning.

Werknemer: Iedereen is emotioneel en zit empathisch te doen, maar er zit ook een hele harde zakelijk kant aan heel deze kwestie. Alle bloemen, kaarten, lieve woorden, mailtjes, hartstikke leuk, maar aan het eind zeiden ze doei. En dan was het al zo’n rottijd geweest en het geeft dan extra stress. Ja, want wat gebeurt er daarna? Een soort van overgeleverd aan allerlei dingen. En het zou ook goed zijn als je dat weet. Dat je bijvoorbeeld met het UWV te maken kan hebben, voor het eerst in mn leven. Dat als je aan het herstellen bent en je hebt 24 maanden ziektewetuitkering gehad, dat dat dus ook weer stopt en drie keer in een ander traject.

Dat je dan in een werk fit traject kan komen. Een externe coach kunt raadplegen om te gaan werken aan weer een nieuwe baan vinden. Het hoort misschien niet bij het kopje wet poortwachter, maar je benoemt daar wel dat je een baan had en die kwijtraakt en het UWV het overneemt. Dan ga je naar het UWV en krijg je een trajectcoach, maar het kan nog een stapje verder. Het werk fit traject heet dit jaar werk fit traject, volgend jaar weer coaching weet ik veel wat, maar dat je er ook naar kan vragen. Wie kan mij verder helpen om een baan te vinden? Een coach van het UWV heeft me naar een externe instelling gestuurd waar ik uit kon kiezen.

Werknemer: Ik had heel veel klachten, veel klachten rondom moeheid, concentratieproblemen. Twee stappen vooruit, een achteruit, tot ik er uiteindelijk mee gestopt ben want het ging gewoon niet meer. Ik zit in het laatste jaar van de ziektewet. Ja ik ben aan het kijken van he wat zou ik wel kunnen? Toch met de huidige klachten die er nog zijn. Ik moet er ook bij zeggen ‘s avonds, begin van de middag, is mijn energie er al een beetje uit. S avonds is niet mijn beste tijd. Ik hoop dat ik nog een beetje alert en actief over kan komen. Ik ben nog elke dag bezig om voor mezelf te kijken wat kan ik wel en wat kan ik niet? Een dagindeling te maken omdat alles qua belastbaarheid nog heel veel van me vergt.