MediaWiki:IKH S12

Overzicht

Een jaar na je ziekmelding evalueer je met je werkgever welke stappen je in het afgelopen jaar hebt gezet op het gebied van re-integratie en hoe de situatie er nu voorstaat.

Handelingsopties

Welke stappen heb je gezet en wat hoop je komend jaar te bereiken?

Voor de eerstejaarsevaluatie schrijf je samen met je werkgever op hoe het afgelopen jaar is verlopen en welke stappen je hebt gezet. Ook kijken jullie vooruit naar het komende jaar en bespreek je hoe je zou willen re-integreren. Je pakt het plan van aanpak erbij en maakt waar nodig wijzigingen.

Inzetbaarheidsprofiel

Rond de eerstejaarsevaluatie kan er een inzetbaarheidsprofiel worden gemaakt. Samen met een (externe) arbeidsdeskundige kijk je welke mogelijkheden je op dat moment hebt om binnen of buiten je organisatie weer aan de slag te gaan, waar nodig met aanpassingen. Als je nog in de herstelfase zit kun je altijd weer meer mogelijkheden krijgen, hier wordt uiteraard rekening mee gehouden.

Tweede spoor

Als blijkt dat er weinig mogelijkheden zijn om binnen drie maanden na de eerstejaarsevaluatie (deels) terug te keren naar je eigen organisatie wordt een Tweede spoor traject ingezet. Binnen dit traject ga je je oriënteren op werk bij andere werkgevers. Je eigen werkgever is vanuit de Wet Verbetering Poortwachter verplicht om dit traject binnen zes weken na de eerstejaarsevaluatie op te starten. Dat het tweede spoor wordt ingezet betekent niet dat er niet meer wordt gekeken naar mogelijkheden binnen je eigen organisatie. In principe heeft dit altijd de voorkeur. Het tweede spoor is bedoeld om jou te ondersteunen om alvast na te denken over andere mogelijkheden, mocht re-integreren bij je eigen werkgever toch niet lukken.

Coach werk en kanker: Wat ik nu merk is op het moment dat ze in een Wet Verbetering Poortwachter traject komen zeggen ze oh is dat het? Ik heb het alleen gemerkt in mijn salaris deze maand, maar dat is ook het enige wat ze weten.

Het is de onwetendheid maar ik heb daar dus anderhalve maand mee geworsteld en  ik moest ook nog opbouwen, ook per week. Ik heb daar mee geworsteld als een dolle, want je wilt natuurlijk wel je best doen. Maar ik kon niet. Ik heb tegen hem gezegd van: ja, het is leuk, zo’n eerstejaars, evaluatie, en dat moet waarschijnlijk, want je geld wordt in mindering gebracht. Wat er allemaal gebeurde wist ik ook niet, maar dat hoorde ik toen ik zei: maar dat hoort misschien zo, maar dr zijn misschien wel uitzonderingen? En dat is mijn geval. Ik ben nog bezig met een kuur, ik ben nog bezig met dit, ik ben nog hier mee bezig, ben daar nog niet aan toe, mijn concentratie, tralala wat nog meer.

Ik denk dat angst heel lang blijft spelen. Ik heb mijzelf in januari gepusht om ergens te gaan werken omdat ik niet bij het UWV wilde belanden. Wat als gevolg heeft gehad dat ik mezelf over de kop heb gewerkt, tot ik op een gegeven moment thuis kwam te zitten. Dat stukje angst om niet naar het UWV te willen. Want eerlijk is eerlijk het kost me 500 euro netto om het in te leveren.

Dan probeer je dat keihard en dan moet je uiteindelijk toegeven dat het niet lukt en dat voelt dan ook weer als falen. Ik denk dat houd het nog eens op? Ik wil gewoon werken. Ik zit dan wel aan het einde van dit traject, maar ik ben er nog lang niet.

Je kan proberen om te gaan werken, maar als het niet lukt, weet je je hebt je best gedaan en dat is gewoon heel belangrijk.

[null Ik zit nu dan op het punt dat ik echt moet kijken van goh ik kom uit de zorg, maar werken aan het bed is gewoon te zwaar voor mij, het is voor mij niet te doen. Dus ik zit echt te kijken van wat nu? Ik ben natuurlijk ervaren in de zorg, maar om nu bij de Action te gaan werken is ook niet mijn ding. Ik ben echt aan het zoeken van wat kan ik nu gaan doen?]

Ik ben dan ook wel het type van ik zit nu bij het UWV, ik moet daar mijn kansen maar gewoon zien en eens even gaan kijken van misschien zijn er ook hele andere banen die ik ook ontzettend leuk vindt waar ik nooit aan heb gedacht.